Blog

In mijn zoektocht naar het bieden van de juiste coaching op het gebied van persoonlijke groei en welzijn zijn er verschillende benaderingen. Eén benadering die de laatste tijd steeds meer aandacht van mij krijgt, is het snijvlak van coaching en therapie. Mede door de lange wachtlijsten voor hulpverlening via de GGZ komt het steeds vaker voor dat ik klanten krijg die in eerste instantie op zoek zijn naar therapie. Kan ik iemand dan eigenlijk op een verantwoorde manier coachen?

Waarden en coaching spelen een belangrijke rol binnen een coachtraject. Een coach kan de waarden van een cliënt identificeren en gebruiken als basis voor het helpen van de cliënt bij het formuleren van doelen en het nemen van beslissingen die in overeenstemming zijn met zijn of haar waarden.

Met systemisch werk wordt vaak duidelijk hoe patronen van ouder op ouder overgaan. Ik had de kracht daarvan al ervaren en gewerkt met mijn eigen systemen en patronen.

In 2021 heb ik een onderzoek gedaan voor mijn studie. "hoe kunnen coaches passende psycho-educatie geven aan vrouwen met ASS". Vrouwen worden vaak later gediagnosticeerd mede omdat ze veel aanpasgedrag vertonen. Hierdoor is ASS vaak moeilijk te herkennen voor de omgeving maar ook voor de cliënt zelf. Omdat vrouwen met ASS zich zo goed aan kunnen passen vraagt begeleiding een passende aansluiting. Dat was voor mij de drijfveer om dit onderzoek te doen. Hieronder vind je een deel van mijn onderzoek en de uitkomsten. Aan de hand van dit onderzoek heb ik ook een beroeps product voor coaches ontwikkeld. Neem gerust contact met mij op als je meer informatie wilt.

Last hebben van je onzekerheid en toch een strijd ervaren bij het loslaten. Dat is iets wat veel voorkomt.

Herken je dat? Je uit je boos en eigenlijk weet je dat dat helemaal niet is wat je wilt. Dat kan machteloos voelen. Binnen coaching laat je coachee vaak iets anders zien dan waar eigenlijk behoefte aan is.

Het coachvak is een mooi vak. Zeker in tijden dat we massaal onrust ervaren, kan een professionele coach uitkomst bieden als even geen perspectief meer ervaren wordt.

Wat is nou eigenlijk, echte acceptatie? Ik hoor het vaak om mij heen: je kunt het maar beter accepteren. Makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe dan? Zal dat me ooit lukken denk ik dan. Of ik ga met kracht acceptatie forceren als een soort van obsessie. Maar het helpt me zelden op de lange termijn.

Overkomt jou dat ook vaak? je wil het niet en toch gebeurt het je. Iets wat ik vaak tegenkom binnen coaching is dat cliënten hun grenzen (laten) overschrijden. Vervolgens balen ze enorm van zichzelf. Ze worden boos op zichzelf en nemen zich voor het nooit meer te laten gebeuren, of erger nog, er ontstaat angst. Angst om grenzen aan te geven of angst om te voelen. Een volgende keer zal het aangeven van grenzen nog moeilijker zijn. Eigenlijk ontstaat er angst voor de angst.

Herken je dat? je gaat maar door maar eigenlijk ga je over je grenzen. Misschien vanuit enthousiasme of omdat je niet ervaart een keuze te hebben. Hoeveel compassie heb je dan eigenlijk voor jezelf?

Werk jij als coach graag met belemmerende overtuigingen? Lees dan deze krachtige metafoor eens:

Vandaag een boekentip: De Keuze! Je bent niet verantwoordelijk voor wat je overkomt maar wel voor de keuze die je maakt voor hoe je ergens mee omgaat. En acceptatie en het aangaan van angst en verdriet kom ik binnen coaching vaak tegen.

Uit ervaring weten we dat belemmerende overtuigingen in ieder traject een belangrijke rol spelen. Zelfs al start een traject met een heel praktische ogenschijnlijk eenvoudige coachvraag, dan zitten daar vaak diepgaande belemmeringen en overtuigingen onder die iemand gedurende zijn leven heeft opgebouwd. Daar niet mee werken betekent vaak een kortdurend resultaat.

Elkaar aanraken was eigenlijk zo normaal dat je je er soms niet eens van bewust was. Dat merk je pas als het ineens niet meer mag. Dan wordt de behoefte eraan tastbaar. Huidhonger. Waarom verlangen we zo naar fysiek contact en wat is het effect van het ontbreken ervan op ons dagelijks leven. Hoe kan dit een rol krijgen binnen coaching?

“Ik moet het goed doen.” Een gedachte die me regelmatig parten speelt. Een gedachte die helemaal niet klopt kan een rotgevoel geven. Zulke 'denkfouten' herkennen en benutten kan je helpen.

Als coach voel je soms zelfvertrouwen en kracht en soms weet je het even niet meer. Je weet niet hoe je je eigen bedrijf vorm moet geven en hoe je daarin keuzes kan maken. Of je vindt het lastig om nieuwe klanten te krijgen of hoe je klanten verder kan helpen. Hoe je daarmee om kan gaan is theoretisch allemaal zo makkelijk. Zeker als coach weet je vaak precies wat je hiervoor in kan zetten. Maar hoe ga je hiermee om als het jezelf betreft?

Onzekerheid door belemmerende overtuigingen kan je saboteur zijn maar kan je ook helpen. Hoe dan?

Iedereen heeft af en toe steun nodig. En vaak doet het ons ook goed om iemand hulp te geven. Zeker als je werkzaam bent vanuit een zorgend beroep. Dan zit het in je natuur. Maar steun krijgen is niet altijd helpend.

Digitale coaching i.v.m. het coronavirus, werkt dat wel? In de opleiding tot professioneel coach die ik geef zit een blok wat gaat over e-coaching. Natuurlijk laat ik deelnemers zelf ervaren hoe zij dit vinden om te doen. Ik was zelf altijd wel wat sceptisch. Liever gewoon direct contact. Natuurlijk is telefonische, mail en app ondersteuning rondom een traject heel waardevol, maar complete sessies digitaal zag ik dat nog niet zo als mijn ding. Nou, daar zit ik dan, oortjes in, programma staat klaar en de nodige schermen met informatie om te kunnen delen staan open.  Digitaal coachen is natu…

Waarom groepscoaching? Dat kan ik je bijna niet uitleggen, ik raad je aan dat zelf te ervaren!

5 Jaar geleden ben ik gestart als coach. Dat voelde niet als een keus maar iets wat van binnen borrelde en gewoon "moest". Intensieve en leerzame jaren met heel bijzondere kijkjes in de levens van mensen en bij kunnen dragen aan hun ontwikkeling.