Herken je dat? Je uit je boos en eigenlijk weet je dat dat helemaal niet is wat je wilt. Dat kan machteloos voelen. Binnen coaching laat je coachee vaak iets anders zien dan waar eigenlijk behoefte aan is.
Het gebeurt regelmatig dat een coachee gefrustreerd en boos is. Bij doorvragen blijkt dat daaronder veel kwetsbaarheid zit. De emotie die zichtbaar is, is vaak een overlevingsmechanisme. Van jongs af aan maak je van alles mee waar je onbewust een manier voor kiest om mee om te gaan. Je leert er mee te "dealen". Maar daarmee leer je ook te verbergen wat er echt is. Je raakt daarmee uit verbinding met jezelf en soms ook met je omgeving. En hoe raar het ook is, het gaat nog veilig voelen ook. Hiermee krijg je een steeds grotere angst om je kwetsbaar op te stellen. Er ontstaat dan eigenlijk angst voor de angst: anticipatieangst.
Zo heb ik zelf een broer die goed kon leren. Ik moest daar zelf veel meer moeite voor doen en dan nog kon ik niet zo goed leren als hij dat kon. Ik had het idee dat ik alleen goed genoeg was als ik maar heel hard mijn best deed, dus dat werd mijn overlevingsmechanisme. Hard werken en niet voelen. Het gevolg was dat ik faalangst ontwikkelde en mijn eigen lijf negeerde. Ik uitte aan de buitenkant vooral emoties als irritatie, frustratie en afstandelijkheid, terwijl daaronder zoveel angst en eenzaamheid zat.
Stappen die ik daarbij zelf genomen heb en ook binnen coaching gebruik zijn:
Hieronder een filmpje waarin geweldig mooi de werking van emoties uitgelegd wordt. Heb je behoefte om je in deze tools als coach verder te verdiepen, of heb je behoefte om zelf weer een stap te maken in je ontwikkeling? Neem dan contact met mij op voor een vrijblijvende kennismaking.